1992 ஆம் ஆண்டு திவயின நாளிதழின் மூன்றாவது பக்கத்தின்  மூலையில், ஒரு சிறிய ஒளிப்படம் வெளியிடப்பட்டது, அது பெரும்பாலும் கவனிக்கப்படாமல் போனது. அதன் தலைப்புச் செய்தி, “இந்தியாவிற்கு சந்திரிகா சுற்றுப்பயணம்” என்றிருந்தது.

அதனுடன் இணைக்கப்பட்ட படத்தில், அப்போதைய இந்திய வெளியுறவுச் செயலாளர் ஜே.என். டிக்சிற் சந்திரிகா பண்டாரநாயக்க குமாரதுங்கவுடன் உரையாடலில் ஈடுபட்டிருந்தார்.

புதுடெல்லியில் உள்ள ஜவஹர்லால் நேரு பல்கலைக்கழகத்தில் ஒரு சொற்பொழிவு நிகழ்த்துவதற்காக அவரது வருகை  இடம்பெற்றதாக அந்த அறிக்கை கூறினாலும், உண்மையில், அந்தப் பயணம் இந்திய அரசாங்கத்தால் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது.

அந்த நேரத்தில், சந்திரிகா ஒரு பிரதேச சபை உறுப்பினராகக் கூட இல்லை.

அவர் ‘பகுஜன பெரமுன’வை விட்டு வெளியேறி, சிறிலங்கா சுதந்திரக் கட்சியில் இணைந்த உடனேயே அவரது பயணம் இடம்பெற்றது.

அவரது சகோதரர் அனுர பண்டாரநாயக்கவும், சிறிலங்கா சுதந்திரக் கட்சி தலைமைத்துவத்திற்காக அவருடன் கடுமையான போராட்டத்தில் ஈடுபட்ட அவரது ஆதரவாளர்களும், இந்த பயணத்தை  கடுமையாக எதிர்த்தனர்.

ஆயினும், சிறிலங்கா சுதந்திரக் கட்சியில் இணைந்த பின்னர், சந்திரிகாவின் அரசியல் திறனை உணர்ந்த இந்தியா, அவருக்கான அழைப்பை வழங்கியது.

அவரது பயணத்தின் போது, ​​ரணசிங்க பிரேமதாச சிறிலங்காவின் அதிபராக இருந்தார்.

பிரேமதாச படுகொலை செய்யப்படுவார் என்றோ அல்லது ஐக்கிய தேசியக் கட்சி அரசாங்கம் விரைவில் கவிழும் என்றோ அப்போது யாரும் நினைத்துப் பார்த்திருக்கமாட்டார்கள்.

ஆனால், சிறிலங்காவின் அரசியல் காற்றின் திசையை இந்தியா துல்லியமாகப் புரிந்து கொண்டது.

1992 ஆம் ஆண்டு சந்திரிகா இந்தியாவிற்கு பயணம் செய்தார். 1993 ஆம் ஆண்டளவில், அவர் மேல் மாகாணத்தின் முதலமைச்சரானார்.

1994 ஆம் ஆண்டு, அவர் பிரதமர் பதவிக்கு உயர்ந்தார், அதே ஆண்டின் பிற்பகுதியில், அவர் சிறிலங்காவின் அதிபராகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்.

2002 ஆம் ஆண்டு மகிந்த ராஜபக்ச எதிர்க்கட்சித் தலைவரானார். அந்த நேரத்தில், இந்தியாவுடனான அவரது உறவுகள் மிகவும் வலுவாக இல்லை.

இருப்பினும், 2003 ஜனவரியில், இந்தியா அவரை அதிகாரப்பூர்வமாக  அழைத்தது.

அவர் நாடு திரும்பியதைத் தொடர்ந்து, 2003 பிப்ரவரி 14,ஆம் திகதி  ஒரு ஊடகச் சந்திப்பை நடத்தி, இவ்வாறு கூறினார்:

“எனது இந்திய பயணம் பல காரணங்களுக்காக முக்கியமானது. சிறிலங்காவில் தற்போதைய அரசியல் நிலைமை இந்திய அரசாங்கத் தலைவர்களுடனும் எதிர்க்கட்சித் தலைவர்களுடனும் கலந்துரையாடப்பட்டது. கிழக்கில் உள்ள மக்களின் பிரச்சினைகளில் சிறப்பு கவனம் செலுத்தப்பட்டது”என்று குறிப்பிட்டிருந்தார்.

2013 ஓகஸ்டில், அப்போதைய எதிர்க்கட்சித் தலைவர் ரணில் விக்கிரமசிங்க, இந்தியாவுக்கு பயணம் செய்து இந்திய அரசாங்கத்தின் மூத்த பிரமுகர்களைச் சந்தித்தார்.

இந்தப் பயணம் அதிகாரப்பூர்வமற்றதாக இருந்தாலும், இந்த நடவடிக்கையால் அதிருப்தி அடைந்த மகிந்த ராஜபக்ச அரசாங்கம், உடனடியாக அமைச்சர் பேராசிரியர் ஜி.எல். பீரிஸை இந்தியாவிற்கு அனுப்பியது.

2015ஆம் ஆண்டு, ரணில் பிரதமரானார்.

2018 உள்ளூராட்சித் தேர்தலில் மகிந்த ராஜபக்ச வெற்றி பெற்று எதிர்க்கட்சித் தலைவராக நியமிக்கப்பட்ட பின்னர், இந்தியா மீண்டும் மகிந்த மற்றும் நாமல் ராஜபக்ச இருவருக்கும் அழைப்பு விடுத்தது.

2015 தேர்தல் தோல்விக்கு இந்தியா சதி செய்ததாக மகிந்தவின் முந்தைய குற்றச்சாட்டுகளை மீறி இந்த அழைப்பு வந்தது.

2015 க்குப் பின்னர், ராஜபக்ச குடும்பம் அரசியல் ரீதியாக முடிவுக்கு வந்ததாக உலகின் பெரும்பகுதி நம்பினாலும், 2018 ஆம் ஆண்டு அவர்களின் வெற்றி அவர்களுக்கு மீண்டும் நல்வாய்ப்பை வழங்கியது.

அதன் பின்னர், விரைவில் அவர்கள் இந்தியாவிற்கு இரண்டாவது முறையாக பயணம் செய்தனர்.

2019 இல் மகிந்த பிரதமரானார், கோட்டாபய ராஜபக்ச அதிபரானார், ராஜபக்ச குடும்பம் மீண்டும் சிறிலங்காவில் அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றியது.

2024 பிப்ரவரியில், ஜேவிபி தலைவர் அனுரகுமார திசாநாயக்கவை அதிகாரப்பூர்வ வருகைக்கு அழைத்ததன் மூலம், இந்தியா மீண்டும் இலங்கையர்களை ஆச்சரியப்படுத்தியது.

அந்த நேரத்தில், அனுர ஒரு எதிர்க்கட்சி எம்.பி. மட்டுமே.

ஜேவிபிக்கு நீண்ட காலமாக இந்திய எதிர்ப்பு உணர்வு இருந்தது. ஆனாலும் இந்தியா செங்கம்பள வரவேற்பு அளித்தது.

அனுரவின் புகழ் அதிகரித்து வந்தாலும், சிறிலங்காவின் நடுத்தர வர்க்கத்தினர் அவரது ஆட்சி செய்யும் திறனை இன்னும் சந்தேகித்தனர், வணிக உயரடுக்கு அவரது பொருளாதாரத் திறனை சந்தேகித்தனர்.

ஆனால் அவர் இந்தியாவுக்கு பயணம் செய்த பின்னர் அந்தக் கருத்து மாறத் தொடங்கியது.

அனுரவின் அதிபர் பதவிக்கான ஏற்றத்தை முன்னறிவிக்கும் அறிகுறிகளை இந்தியா சரியாகப் படித்ததாக அரசியல் பார்வையாளர்கள் முடிவு செய்தனர்.அது உண்மை என்று நிரூபிக்கப்பட்டது.

2024 பெப்ரவரியில் அனுர டெல்லிக்கு பயணம் செய்தார். அதே ஆண்டு செப்ரெம்பரில், அவர் சிறிலங்காவின் அதிபராகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்.

மிக அண்மையில், எதிர்க்கட்சித் தலைவர் சஜித் பிரேமதாசவை அதிகாரப்பூர்வ பயணமாக இந்தியா அழைத்தது.

சஜித் அங்கு தங்கியிருந்தபோது, ​​இந்தியாவின் வெளியுறவு அமைச்சர், தேசிய பாதுகாப்பு ஆலோசகர் மற்றும் பல மூத்த தலைவர்களைச் சந்தித்தார்.

சிறிலங்காவுடனான இந்தியாவின் இராஜதந்திர முறையை கூர்ந்து கவனித்தால், நாட்டின் அரசியல் திசையை நீண்ட நேரம் கவனமாகப் படித்த பின்னரே, புதுடெல்லி எதிர்க்கட்சித் தலைவர்களுக்கு இதுபோன்ற அழைப்புகளை விடுக்கிறது என்பது வெளிப்படுகிறது.

இந்தியாவைப் பொறுத்தவரை, சஜித் பிரேமதாச மற்றொரு எதிர்க்கட்சித் தலைவர் மட்டுமல்ல.

அவரது தந்தை – இந்திய அமைதி காக்கும் படையை சிறிலங்காவிலிருந்து வெளியேற்றிய அதிபர் ரணசிங்க பிரேமதாசவின் நினைவு இன்னும் புதுடெல்லியில் நீடிக்கிறது.

இதை முழுமையாக அறிந்த சஜித், தனது குடும்பத்தின் மரபு குறித்த இந்தியாவின் கருத்தை மறுவடிவமைக்க விடாமுயற்சியுடன் பணியாற்றியுள்ளார்.

இரு நாடுகளுக்கும் இடையிலான நட்பைக் குறிக்கும் வகையில், அம்பாந்தோட்டையில் “மோடி கிராமத்தை” நிறுவினார்.

2019 இல் இந்தியப் பிரதமர் நரேந்திர மோடி சிறிலங்காவுக்கு பயணம் செய்தபோது, ​​அப்போதைய வெளியுறவு அமைச்சர் மங்கள சமரவீர, சஜித்தை “பங்கேற்பு அமைச்சராக” நியமித்தார்.

இது மோடியுடன் நேரடி தொடர்பு கொள்ள அவருக்கு வாய்ப்பளித்தது.

வந்தவுடன், மோடி சஜித்தின் கைகுலுக்கி, அவரது வீட்டுவசதி முயற்சியை ஆதரிக்க இந்தியாவின் தயார்நிலையை வெளிப்படுத்தினார்.

கவனமாக இராஜதந்திரத்தின் மூலம், சஜித் தனது தந்தையின் மரபு குறித்த இந்தியாவின் பார்வையை வெற்றிகரமாக மறுவரையறை செய்தார்.

அனுர அதிபரான பின்னர் மோடி அவரை மீண்டும் சந்தித்தார்.

சஜித்தை அடையாளம் கண்டு, அதிகாரப்பூர்வ பயணத்திற்கு  அழைப்பதாக தனிப்பட்ட முறையில் உறுதியளித்தார் . பின்னர் அதை அவர் நிறைவேற்றினார்.

சஜித், இந்திய அரசாங்கம், அரசியல் நிறுவனம் மற்றும் ஊடகங்களுடன் தனது விம்பத்தை வலுப்படுத்த இந்த வாய்ப்பைப் பயன்படுத்தினார்.

சஜித் பிரேமதாச, ஆட்சிக்கு வருவதற்கு முன்னர் இந்தியாவுக்கு பயணம் செய்த அனைத்து எதிர்க்கட்சித் தலைவர்களான சந்திரிகா, மகிந்த, ரணில் மற்றும் அனுர ஆகியோரைப் போலவே அதே பாதையை பின்பற்றுவாரா என்பதுதான் அரசியல் வட்டாரங்களில் இப்போது கேட்கப்படும் கேள்வி.

விளைவு நிச்சயமற்றதாக இருந்தாலும், ஒரு விடயம் தனித்துவமாக நிற்கிறது.

சிறிலங்காவின் எதிர்க்கட்சித் தலைவர்களை இந்தியா காரணமின்றி அழைப்பதில்லை.

அந்த நேரம் எப்போதும் அரசியல் மாற்றத்துடன் ஒத்துப்போகிறது.

ஆங்கில மூலம்- உபுல் ஜோசப் பெர்னான்டோ